Pradella Albert

Albert Pradella (1919 Siemianowice Śl. – 1988 w Niemczech) – wybitny solista, saksofonista, multiinstrumentalista, kompozytor, band-lider. Zdaniem Jerzego Tataraka był „najlepszym tenorzystą w pierwszych latach powojennych”.

Pochodził z muzykującej rodziny. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 6 lat w Katowicach i kontynuował ją w Berlinie. Mając lat 14 zaczął występować w zespole „Melody Maker” Jana  Potoka i zaraz potem „przerzucił się” na saksofon altowy. Grywał już wtedy w orkiestrach Zdzisława Górzyńskiego, Hermana Rosnera i J. Goldmana. Po wybuchu wojny wyjechał do Związku Radzieckiego, gdzie grał w zespołach Henryka Golda i Jerzego Petersburskiego. W 1942 roku wstąpił w szeregi II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych Władysława Andersa i grał w orkiestra Henryka Warsa, występując m.in. u boku Louisa Armstronga, Freda Astaira’a i Ginger Rogers.

Po wojnie na chwile pojawił się w stolicy, po czym zakotwiczył na Wybrzeżu, grając na m.in. transatlantyku M/S Batorym oraz w orkiestrach: Kazimierza Obrębskiego, Kazimierza Turewicza, Charlesa Bovery’ego. Później przeniósł się do Warszawy, gdzie był solistą w zespole braci Daniela i Włodzimierza Małackich oraz Orkiestrze Tanecznej Polskiego Radia p/d: Jana Cajmera, Kazimierza Turewicza, Edwarda Czernego, Władysława Kowalczyka i Bogusława Klimczuka. W tym czasie współpracował też z: Septet Franciszka Górkiewicza i Juliusza Skowrońskiego oraz Polish Radio Big Band p/d Andrzeja Kurylewicza (Jazz Jamboree ’64) i Studiem Jazzowym Polskiego Radia (Jazz Studio Orchestra of the Polish Radio) p/d Jana Ptaszyna Wróblewskiego(Jazz Jamboree ’70), a także z Teatrem Syrena. Prowadził też własne zespoły (m.in. American Jazz Group). Poza tym brał udział w nagraniach formacji Krzysztofa Sadowskiego i grupy Gramine. Skomponował też w tym czasie sygnały do popularnych programów radiowych: „Zgaduj-Zgadula” i „I przy sobocie po robocie”.

Na samym początku lat 70. wyjechał na stałe za granicę.

Na podstawie książki „Był Jazz” Krzysztofa Karpińskiego.