Orzechowski Jerzy

Jerzy Orzechowski – Jur (1917 Łask – 2004 Warszawa) – perkusista, pianista, akordeonista, kompozytor, pedagog.

W latach 30., w Toruniu, uczył się gry na fortepianie. Później grał w Orkiestrze III Pułku Piechoty Legionów w Jarosławiu, a następnie trafił pod skrzydła prof. Stefana Śledzińskiego. Po opuszczeniu wojska, w latach 1937-38 grywał w gdyńskich kawiarniach Cukiernia Francuska (ul. Kościuszki 20) i Mascotte (ul. Wybickiego 3) oraz na transatlantyku M/S Batory. Później przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował m.in. z: Adolfem Dymszą, Braćmi Łopatowskimi, Wiesławem Machanem i Tadeuszem Śliwińskim. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, po którym trafił do obozu jenieckiego w Belgii, a następnie grał i uczył przez jakiś czas gry na akordeonie w Brukseli. Po powrocie do kraju, przez ponad ćwierć wieku związany był z Szkołą Muzyczną im. Kurpińskiego w Warszawie. Grywał tam też w z orkiestrami Zygmunta Karasińskiego, Jana Cajmera, Stefana Rachonia i Feliksa Dzierżanowskiego.

Był autorem i redaktorem podręczników na akordeonie i kompozytorem piosenek śpiewanych m.in. przez Waldemara Koconia.

Na podstawie książki „Był Jazz” Krzysztofa Karpińskiego.