Obrębski Kazimierz

Kazimierz ObrębskiKazimierz Obremski (1907 Nowe Miasto – 1974 Warszawa) – trębacz, kompozytor, band-lider.

Czy i jakie miał wykształcenie, nie wiadomo. Przed wojną i w jej czasie występował w prestiżowych, warszawskich lokalach, grywając w różnych zespołach, ale też prowadząc własne orkiestry – m.in. Wesoła Siódemka. U jego pojawiali się m.in. Juliusz Skowroński (sax, cl), Daniel Łopatowski (viol, cl) i Michał Szopski (voc). Nazywany był wtedy jednym z „królów swingu” i dobrym, dynamicznym improwizatorem.

 

Po zakończeniu wojny jego orkiestra regularnie grała w renomowanych lokalach Oaza (Sopot, ul. Chopina 17) i Polonia (Gdańsk, al. Zwycięstwa)[1], a w roku 1946 roku w sopockim Grand Hotelu. W latach 50. prowadził własny zespół w warszawskim kabarecie „Gong”, a w latach 60. dyrygował cenioną orkiestrą estradową.

 

Wcześniej, w 1947 roku, jego zespół nagrał kilka instrumentalnych przebojów (Krasnoludek; Szkocki urlop; W cieniu drapaczy chmur) wydanych na płytach wytwórni Muza. Obrębski skomponował także kilka popularnych utworów rozrywkowych – m.in. Cieszmy się życiem; Metro mknie; Pociąg w nieznane;  Przy fontannie; Taniec Lalek; Znowu księżyc.

 

Na podstawie książki „Był Jazz” Krzysztofa Karpińskiego.

[1] Nie ma pewności czy chodzi o Restaurację Polonia w Gdańsku czy w Sopocie, ponieważ wedle Krzysztofa Karpińskiego mieściła się ona przy ul. Rokossowskiego. W Gdańsku (al. Zwycięstwa) nie udało się jej umiejscowić, natomiast w Sopocie (ul. Bohaterów Monte Cassino 42?) istniał na pewno Bar i Restauracja „Polonia” należąca do Stanisława Kawińskiego. Lokal o tej samej nazwie funkcjonował również w tym czasie w Gdyni (ul. Świętojańska 21) i nalezał do Tadeusza Błaszczyka.

1946