Nagórski Grzegorz

Grzegorz Nagórski (1964 Tczew) – puzonista, eufonista, kompozytor i pedagog. Doktor (2005), doktor habilitowany (2014) i profesor (2019). Absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach (1987) i University of Miami na Florydzie (1993), gdzie później był również wykładowcą. Studiował też w Florida Atlantic University w Boca Raton (USA).

Zaczynał jako basista i tubista, zakładając z Adamem Wendtem różne formacje beatowe i jazzowe. Następnie trafił do Liceum Muzycznego w Gdańsku (prof. Magdalena Zawadzka vel. Murzynek) i związał się z Big Bandem Gdańsk Jerzego Partyki. Nieco później założył, istniejącą do dzisiaj, formację New Coast (Sikała, Wendt, Piotr Jankowski, Mackiewicz, Mariusz Buca), z którą w 1981 roku zagrał na Złotej Tarce, gdzie dostał nagrodę indywidualną. W dwa lata później zdobył również laur w Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach i został przyjęty bez egzaminu do tamtejszej Akademii Muzycznej.  W czasie studiów, które ukończył w 1987 roku, grał m.in. w Young Power, Big Bandzie Kraków oraz zespole Wojtka Groborza. Następnie pracował w orkiestrach eksportowych, aż w 1990 roku otrzymał stypendium i wyjechał na studia do USA. Po czterech latach przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie współpracował na stałe z Charlie Persip & Super Big Band. Podczas pobytu w USA grywał również w Inter/Outer Continental Jazz Quintet Iry Sullivana oraz m.in. z takimi artystami jak: Ray Charles, Tito Puente, Joe Henderson, Jimmy Heath, Michael Brecker, Maria Schneider, Phil Woods, Slide Hampton, Arturo Sandoval i John Fedchock. Do kraju wrócił w 1996 roku, stając się od razu aktywnym uczestnikiem miejscowego środowiska muzycznego, grając w zespołach: Henryka Miśkiewicza, Zbigniewa Namysłowskiego, Piotra Wojtasika, Adama Pierończyka, Macieja Sikały, Kuby Stankiewicza, Roberta Majewskiego, Krzysztofa Popka, Krzysztofa Herdzina, Piotra Wyleżoła, Piotra Lemańczyka, Agi Zaryan i Ingi Lewandowskiej. Współpracował też z: Billy Harperem, Marią Schneider, Joe Lovano, Billy Cobhamem, Kirkiem Lightsey’em, Michaelem Philipem Mossmanem, Chick Coreą i Joris Teepe. W 1999 roku został solistą orkiestry Jazz Big Band Graz (Austria), współpracując z Bobem Brookmeyerem. W roku 2007 powołał do życia autorski kwartet – Paweł Tomaszewski (p), Andrzej Święs (db), Łukasz Żyta (dr). Od 1996 roku do dzisiaj (z wyłączeniem 2018) wybierany był najlepszym polskim puzonistą w ankiecie Jazz Forum Jazz Top. W 2009 roku jego płyta „Dedication” otrzymała Fryderyka w kategorii Jazzowy Debiut Roku, jak również jego płyty (Dedication, Over & Over, The Optimist nominowane były do tej nagrody w kilku różnych kategoriach. Grzegorz Nagórski ma na koncie dobrze ponad pięćdziesięciu płyt.

Wybrana dyskografia: Autorskie – Dedication (2008), Over & Over (2011), Optimist – Electric Euphonium Quartet (2017); z Young Power – Young Power (1987); z Robertem Majewskim – Coś dla ludzi (1997); z Krzysztofem Herdzinem – Being Confused (1997); z Henrykiem Miśkiewiczem – Ja chcę spać (1998); ze Zbigniewem Namysłowski – 3 Nights (1999); z Jazz Big Band Graz – JBBG Plays The Music Of  Ed Neumeister (2000) i JBBG Plays the Music of Bob Brookmeyer (2002); z Kubą Stankiewicz i Ingą Lewandowską – Ulice Wielkich Miast (2000) i Chopin Songbook op.74 (2003); z Claus Raible Sextet – Loopin With Lea (2001); z Billy Harperem i Chórem Politechniki Szczecińskiej – Billy Harper Live From Poland – DVD (2007); z Piotrem Wojtasikiem – Old Land (2013); Piotrem Lemańczykiem – Quart-er (2016); Maciejem Sikałą – Maciej Sikała Septet Live In Klub Żak (2017); Piotrem Wyleżołem – Human Things (2018); Agą Zaryan – What Xmas Means To Me (2018), High & Low (2018).