Misiorny Jerzy

Jerzy Misiorny (1954 Mrągowo) – animator kultury, impresario. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego (geografia). Prezes Klubu Studentów Wybrzeża Żak (1978-83), który po przenosinach na ul. Długi Targ otworzył  jego podwoje dla kolejnego pokolenia tutejszych muzyków jazzowych. W klubie rezydowały m.in. zespoły: Antykwintet, Mietek Blues Band, New Coast,  Seaside Dixieland, Time Quartet, Trzeci Salon oraz Sekwens i Savana.

W 1979 roku, wspólnie z Helmutem Nadolskim, Czesławem Adamowiczem, Lechem Wielebą i Lechem Kułakowski, reaktywował Jazz Club im. K. Komedy i został jego szefem. Był pomysłodawcą i organizatorem cyklu: Synkopowe Piątki (1979) i Żakowskiej Kliniki Jazzu (1979-1982) – jej wykładowcami byli m.in.: Dieter Glawischnig, Ryszard Gwalbert Misiek, Czesław Gladkowski, Paweł Brodowski, Marek Karewicz, a uczestnikami m.in.: Big Band Katowice, Sun Ship, Air Condition Zbigniewa Namysłowskiego – a także serii nowoorleańskich pochodów i koncertów: ,,Jazz na statku“, ,,Jazz w Filharmonii“ oraz akademickich koncertów: na Helu, w Łebie, Sopocie, Elblągu, Krakowie i …w starym Żaku. W trakcie sierpniowych protestów w 1980 roku, organizował solidarnościowe koncerty w strajkujących zakładach pracy. Od 1981 roku współorganizował festiwal „Jazz Jantar” oraz koncerty w gdańskim Wielkim Młynie, Hali Stoczni oraz Operze Leśnej i Auli Uniwersytetu Gdańskiego.

W 1983 roku wyjechał do Berlina Zachodniego i tam pozostał na stałe, by w cztery lata później podjąć studia na Uniwersytecie w Hamburgu (geologia). Równolegle podjął współpracę z Jazz Radio Hamburg i TV Offener Kanal, produkując audycje o polskim jazzie i aktywizując polskich muzyków mieszkających w Hamburgu – był managerem zespołów: Lecha Wieleby (Classic Jazz Quartet) i Tadeusza  Jakubowskiego (Human Elements, TJ Quartet). Organizował też koncerty artystów zapraszanych z Polski – m.in. Walk Away, New Presentation, Trio Janusza Strobela, Why Not, Leszek Dranicki, Mariusz Bogdanowicz, Adam Wendt i wielu innych.

W 1993 założył agencję Cordes-Misiorny AC&S, organizując w Polsce koncerty swych podopiecznych, jak i artystów tej klasy co: Tom Shaka (1994-97), Soultrain’s Blues Brothers (1995-07), Louisiana Red (1995), The Blammers (1995), Colosseum (1995), Chico & The Gypsies (1996-06), Jean-Michel Jarre (1997), Nigel Kennedy (1997-01), Tangerine Dream (1997), Al Bano & Romina Power (1997), Madredeus (1997-99), Fanfare Ciocărlia (1998), Irish Bastards (2007), które w większości przypadków powiązane były z realizacjami telewizyjnymi. Był też współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu „Jazz Top” w Olsztynie Olsztyńskich Benefisów Jazzowych (1994-97), podczas których bohaterami byli kolejno: Zbigniew Namysłowski, Willis Conover, Jan Ptaszyn Wróblewski. Natomiast w 1997 roku, z okazji 40. rocznicy nawiązania niemiecko-polskiej współpracy jazzowej, zaprosił tam ostatnich, żyjących, niemieckich muzyków, którzy brali udział w II Festiwalu Muzyki Jazzowej – Sopot ’57) – Emil Mangelsdorff, Joki Freund, Hans-Wolfgang Schneider, Wolfgang Bőhm i Heinz Werner Wunderlich.