Melodyst Alfred

Alfred Melodyst – Fred Melodyst – Melodysta (1894 Warszawa – ~1960 we Włoszech) – skrzypek, wiolonczelista (grał też m.in. na banjo i pile), kompozytor, band- lider.

Pochodził z muzycznej rodziny. W 1912 roku rozpoczął studia w warszawskim Instytucie Muzycznym (wiolonczela i kompozycja), które przerwała I Wojna Światowa – był na froncie. W 1916 roku rozpoczął pracę jako muzyk orkiestrowy i sesyjny (m.in. zespół Ignacego Melodysta). W sześć lat później, wraz z Zygmuntem Karasińskim wyjechał do Wolnego Miasta Gdańsk, gdzie w lokalu Ermitage (ul. Ogarna 96) grał w pierwszym, podobno, polski zespół jazzowym. W 1923 roku obaj wrócili do Warszawy, gdzie m.in. z Szymonem Kataszkiem (p), grywali w prestiżowych lokalach, kabaretach, kinach i nagrywali płyty. W tym czasie występowali też w Krakowie. W 1927 roku, wespół z węgierskim skrzypkiem, Denisem Bundzikiem, założył zespół jazzujący (Melodyst-Bundzik Jazz Band), w którym grywali m.in.: Jerzy Rosner (p) i Aleksander Tumel (sax). Występował z nimi w: Warszawie, Krakowie, Zakopanem, Poznaniu i Lwowie (m.in. regularnie w tamtejszym radio) oraz Davos, gdzie nazywano go „polskim Paulem Whitemanem”.

W 1935 roku, ze swym zespołem, pojawił się w Gdyni, gdzie grał w Cafe-Dancing Melodyst i Bodega (Promenada Nadmorska), a w kolejnym roku w Mascotte (ul. Wybickiego 3) i Ermitage (Świętojańska 39) – nie wykluczone, że był ich współwłaścicielem. Mimo sporej popularności, spotykał się tu z, antysemickim hate’m (gazeta „Hasło Wybrzeża Polskiego”), więc wrócił do Warszawy, gdzie założył elegancki lokal Arizona (1937), a następnie Casanova w Łodzi (1939). We wrześniu tego samego roku walczył na froncie, po czym przedostał się do Lwowa, a następnie wstąpił do Armii Andersa, z którą opuścił Związek Sowiecki (1942). Grał wtedy w orkiestrze teatralnej i prowadził reprezentacyjne trio – Jerzy Petersburski (p) i Henryk Gold (viol). W 1945 roku trafił na Wyspy Brytyjskie, gdzie został zdemobilizowany, po czym nosiło go po Europie – mieszkał w Palestynie, Paryżu i Szczecinie, gdzie grywał i nagrywał. W roku 1950 osiedlił się na stałe w Izraelu.

Był bardzo zdolnym, wszechstronnym muzykiem. Skomponował wiele przebojów – ma.in. „Jazz na gitarę”, „Maleńka Monon”, „Słowa na wiatr”, „Zatęsknisz za mną”, „Zdrowie dam”.

Na podstawie książki „Był Jazz” Krzysztofa Karpińskiego i informacji pozyskanych od Anny Zalesińskiej.