Marczycka Danuta

Danuta Marczycka – Maria Danuta Marczycka-Bednarska (1936 Brzyszcze woj. Lwowskie) – wokalista. W 1946 roku, wraz z rodziną, wyemigrowała do Gliwic. Studiowała na Politechnice Śląskiej i tam debiutowała akademickim zespole swingowo-tanecznym Jacka Kozłowskiego (1953). W rok później z zespołem Waldemara Kazaneckiego dokonała pierwszych nagrań – m.in. z Januszem Gniatkowskim („7 czerwonych róż” – radiowa piosenka tygodnia). W tym samym czasie współpracowała z takimi muzykami, jak: Czesław Gawlik, Stanisław Drążek Kalwiński, Jan Kwaśnicki i Tadeusz Eroll Kosiński, który był współtwórcą pierwszego takiego stowarzyszenia w Polsce (Śląski Jazz Clubu).

W lecie 1955 roku występowała na Wybrzeżu  z zespołem Czesława Gawlika (Awantura o jazz). Wtedy to otrzymała propozycję współpracy z orkiestrą Sławka Czyńskiego (wcześniej śpiewała w niej Regina Bielska). Później, w latach 1955-58 nagrywała z Orkiestrą Jerzego Haralda i występowała m.in. z Hanką Bielicką i Mieczysławem Foggiem. Współpracowała wtedy nadal z zespołami: C. Gawlika, S. Kalwińskiego (Drążek i Pięciu), T. Kosińskiego, J. Kozłowskiego, ale też Jerzego Hermana, Jerzego Kozaka i Zygmunta Wicharego.

W roku 1958 powróciła na Wybrzeże, gdzie pracowała z Orkiestrą Norberta Bojanowskiego. Poznała tam swego męża, Lecha Bednarskiego, z którym po kilkunastu miesiącach wyjechali na Śląsk – zdała tam do średniej, a on kontynuował naukę w Wyższej Szkole Muzycznej. Podjęła wtedy powtórnie współpracę z Czesławem Gawlikiem – wstępowała z nim m.in. w Budapeszcie oraz na Złocie Młodzieży Krajów Nadbałtyckich w Graal Müritz, gdzie nagrodzono ich wspólnie napisaną piosenkę (Sylabowy Blues) nagraną później w Lipsku.

W 1970 roku wyjechała do Norwegii śpiewając w zespole Lecha Bednarskiego (Lech Combo). Gdy w 1979 roku PAGART odmówił im przedłużenia paszportu, zostali w Norwegii na stałe.