Kowalski Emil
Emil Kowalski (1955 Warszawa – 2008 Przejazdów) – klarnecista, saksofonista, kompozytor i aranżer. Był jednym z najwybitniejszych klarnecistów w historii polskiego jazzu – przez dziesięć kolejnych lat wygrywał ankietę „Jazz Forum”, a w roku 1980 uznany został za najlepszego instrumentalistę festiwalu Old Jazz Meeting w Warszawie. Ukończył średnią Szkołę Muzyczną w Gdańsku. Wykładał w Akademii Muzycznej w Poznaniu. Pracował w orkiestrach Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku i Teatru Muzycznego w Gdyni.
Grywał z zespołami: Rama 111 i Seaside Dixieland oraz niezliczoną rzeszą muzyków jazzowych – m.in. Dominik Bukowski, Leszek Dranicki, Buddy De Franco, Eddie Henderson, Phyllis Hyman, Sławek Jaskułke, Leszek Możdżer, Wojciech Niedziela, Cezary Paciorek, Ed Schuller, Brad Terry. Prowadził kilka autorskich projektów, z których trzy uwiecznione zostały na płytach CD – „Children of Bird” (1999), „Kolędy” (2002) i „Playing Benny Goorman” (2003). Ostatnim jego autorskim pomysłem były jazzowe adaptacje utworów Wolfganga Amadeusza Mozarta i Fryderyka Chopina, których nie zdążył już zarejestrować.
W 2013 roku, w serii „Swingujące 3-miasto” ukazała się kompilacja jego znanych i niepublikowanych nagrań, a pięć lat później, podczas Sopot Molo Jazz Festival Cezary Paciorek zaprezentował muzyczny projekt poświęcony jego pamięci, który w rok później wydany został później na płycie „Emil”.
