Tatarak Jerzy

Jerzy Tatarak (1932 Warszawa – 2019 Warszawa) – saksofonista i klarnecista. Jeden z pionierów powojennego jazzu – nazywany był polskim Benem Websterem.

Pochodził z muzykującej rodziny. Zaczynał w chórze kościelnym i jako trębacz w orkiestrze dętej, po czym w 1946 roku zaczął grać na saksofonie. W dwa lata później został zawodowym muzykiem i występował w zespołach tanecznych zarówno na Wybrzeżu, jak i w Zakopanem, po czym trafił do wojska, gdzie grał w mundurowej orkiestrze. Gdy po dwóch latach wrócił do cywila na krótko trafił do swingowej orkiestry Kazimierza Turowicza w Warszawie (1955), a następnie przez dekadę działał głównie na Wybrzeżu – różne zespoły Sławomira Czyżniewskiego. Równolegle przez dwa lata, współpracował z Sekstetem Andrzeja Kurylewicza, z który wystąpił na I Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie. Tam to nawiązał bliższe relacje z Krzysztofem Komedą i Jerzym Dudusiem Matuszkiewiczem. Grywał też w zespole Hot Club „Melomani” (1956-58) oraz Orkiestrach Swingowych Alana Guzińskiego i Wojciecha Piętowskiego oraz zespołem Złote Saksofony Huberta Paździora (1957). Od 1965 roku, przez ładnych parę lat, z zespołem „North Combo” Sławka Czyńskiego, wyjeżdżał na kontrakty do Skandynawii, po czym w drugiej połowie lat 80. podjął pracę w Teatrze na Targówku (Teatr Rampa). Po jakimś czasie wrócił też do jazzu, grywając w różnych zespołach (m.in. Jerzy Tatarak Quintet, Jerzy Tatarak & Friends).

Kilkakrotnie występował m.in. na Sopot Molo Jazz Festival . Nagrał też trzy, firmowane własnym nazwiskiem, płyty: „Again” (1998); „Feeling Good” (2012) i „Ilu masz przyjaciół” (2007?)