1980 – FREDDIE HUBBARD w Sopocie

Freddie Hubbard w Sopocie – 10 lipca 1980 roku, w ramach zdecydowanie nie-jazzowego festiwalu Pop Session, w Operze Leśnej wystąpił kwintet słynnego amerykańskiego trębacza, Freddie Hubbarda. Koncert nie był porywający, ale najpewniej zdecydowały o tym przenikliwy chłód i intensywne, choć przelotne, opady deszczu.

W dwa dni później, w tym samym składzie – Freddie Hubbard (tp, f.horn), David Schnitter (ts), Billy Childs (p), Larry Klein (db), Sinclair Lott (dr) – zagrali na słynnym Nord Sea Jazz Festival w Hadze. Koncert ów został nagrany, a następnie wydany w 18 lat później na podwójnym albumie „Live At The Northsea Jazz Festival, 1980” (Pablo Records).

Co ciekawe, żadne z naszych mediów, poza 3-zdaniową notką w Dzienniku Bałtyckim, nie zauważyły występu tego wybitnego muzyka, choć była to dopiero jego druga wizyta w Polsce. Pierwszy raz zagrał na festiwalu Jazz Jamboree ‘79, a następnie pojawił się tam w 1991 roku. Koncert ten Roma został zarejestrowany i wydany na płycie „Live In Warsaw” (2017).

Freddie Hubbard (1938-2008) – był jednym z najwybitniejszych trębaczy w historii jazzu, choć ostatnie 15 lat kariery nie trzymał już takiego poziomu. To obniżenie lotów wynikało z jego zbyt lekkiego podejścia do własnego zdrowia. Hubbard był też wyśmienitym kompozytorem.

Mówiono o nim, że: – „Zna wszystkie drogi. Na lewo i na prawo, we wszystkim uczestniczy, jest po trosze i tu i tam , tak samo szczery w swej muzyce wobec zwolenników hard-bopu, jak i nowatorski w próbach free-jazz” (Jazz 10/68).

Jako nastolatek grywał z zespole Wes Montgomery’ego. W 1960 roku nagrał pierwszą płytę „Open Sesame” (Blues Note) i od tego czasu jego nazwisko pojawia się na obwolutach ponad 300 krążków. Współpracował m.in. z takimi tuzami, jak: George Benson, Art Blakey (Jazz Messengers), Don Cherry, Ornette Coleman, John Coltrane, Jack DeJohnette, Eric Dolphy, Art Farmer, Benny Golson, Dexter Gordon, Slide Hampton, J. J. Johnson, Philly Joe Jones, Quincy Jones, Airto Moreira, Oliver Nelson, Max Roach, Sonny Rollins, McCoy Tyner.

W latach 1977-79 był członkiem super-grupy V.S.O.P. – m.in. Ron Carter, Herbie Hancock, Wayne Shorter i Tony Williams. W 1971 roku otrzymał Grammy za album „First Flight”, natomiast ostatnią płytę, „The Real Side”, nagrał rok przed śmiercią, z zespołem „New Jazz Composers Octet” Davida Weissa.