Figiel Władysław

Władysław Figiel – Jerzy Kmita (1910 Lutcza – 1968 Warszawa) – trębacz, band-lider. Mając 14 lat wstąpił do wojska, nauczył się tam gry na trąbce i został członkiem orkiestry pułkowej. W cztery lata później podjął  naukę w  krakowskim Konserwatorium, którego jednak nie ukończył. W 1930 roku został cenionym side-menem, grającym m.in. w orkiestrach: Emila Brüha, Aleksandra Doriana (Sienkiewicza), Henryka Golda, Zygmunta Karasińskiego, Szymona Kataszka, Jerzego Rosnera oraz Jolly Boys Band Henryka i Stanisława Sperberów, Okey Band Leona Mittelsbacha.

W latach 1936-37 występował w gdyńskim Cafe Clubie (ul. Jana z Kolna 4) oraz na transatlantyku M/S Batory. W rok później zamieszkał w Warszawie, gdzie w czasie wojny grał m.in. w zespole Aleksandra Tumela.

Po wyzwoleniu działał głównie w Zakopanem i Krakowie, grając m.in. z orkiestrą Kazimierza Turowicza, po czym założył własną formację Figiel Jazz – w obu formacjach grał m.in. Jerzy Duduś Matuszkiewicz. Po powrocie do Warszawy związał się z zespołem Warszawskiego Okręgu Wojskowego i Teatru Komedia, a następnie kierował orkiestrą Teatru Ateneum.

Dwaj jego synowie (Leszek i Piotr) byli pianistami, komponującymi muzykę do wielu filmów. Piotr występował ponad to m.in. na Jazz Jamboree ’64 i napisał kilka nieśmiertelnych przebojów – Dwadzieścia lat a może mniej; Nie bójmy się wiosny; Powrócisz tu.

Na podstawie książki „Był Jazz” Krzysztofa Karpińskiego.