Derfel Jerzy

Jerzy Derfel (1941 Lida k. Nowogródka na Białorusi) – pianista, trębacz, kompozytor, dyrygent. Absolwent Liceum Muzycznego w Sopocie i Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Założyciel zespoły jazzu tradycyjnego Flamingo (1958-62), z którym wystąpił m.in. na Jazz Jamboree ‘61. Współpracował ze studenckim teatrem Co To oraz Big Bandem Jana Tomaszewskiego i Tralabomba Jazz Band. W czasie studiów w Warszawie wraz z Maciejem Małeckim stworzył klasyczny duet fortepianowy, z którym zjeździł pół Europy i nie tylko. Współpracował też ze Studenckim Teatrem Satyry (STS), Ludwikiem Sempolińskim i Wojciechem Młynarskim, któremu akompaniował przez kilkadziesiąt lat. Poza tym pracował m.in. z: Haliną Kunicką, Alicją Majewską, Danutą Rinn, Ireną Santor, Teresą Tutinas oraz Jerzym Połomskim, Mieczysławem Wojnickim oraz kabaretami Szpak i Dudek. Napisał muzykę do wielu przebojów, m.in. do tekstów: Wojciecha Młynarskiego (Absolutnie, Jeśli kocha ktoś, Co by tu jeszcze, Maraton Sopot-Puck, Przetrwamy), Jonasza Kofty (Jestem u siebie, Taką Cię wymyśliłem), Jeremiego Przybory (List nieortograficzny), Ireneusza Iredyńskiego (Bywają takie dni), Ernesta Brylla (Uchroń mnie Panie, Kolęda na cały rok, Co się stało z moją klasą). Pisze również dla teatru – Dyplom warszawski (1965), Poczta się nie myli (1966), Kochany Panie Ionesco! (1968) Majcher Lady (1972), Klub Kawalerów (1979), Wesołego powszedniego dnia (1980), Kandyd (1984), Klub Pickwicka (1991), Kubuś fatalista i jego pan (1993), Damy i huzary (Teatr Rampa ….),  Dwanaście godzin z życia kobiety i Różnie bywa (2002), a także: Siódme nie kradnij (….), Gwałtu co się dzieje (….), Niebieski piesek (….); dla filmu – Klub Kawalerów (1962), Napad na choinkę (1973), Co mi zrobisz jak mnie złapiesz (1978), Wielki podryw (1979), Miś (1980), Tajemnica starego ogrodu (1983) i telewizji – seriale: Droga (1973), Coś podobnego (1977), 5 dni z życia emeryta (1984), Kocham Klarę (2001), Smutne miasteczko (2002) oraz telewizji – Nie ma takiego problemu (1968), Spazmy modne (1975), Bez znieczulenia i Monodram (1978), Jednooki (1979), Jontek i Adopcja (1983), Droga ku słońcu (1986), Drzwi muszą być otwarte (1989), Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca (1990), Tessa (1993), Portret słabego pianisty i On czy nie on (1994), Niebezpieczny zakręt (1995), Czerwony Kapturek (1997), Rozmowy przy wycinaniu lasu (1998), a także Gallux Show i Kabarecik Olgi Lipińskiej. Poza tym skomponował operę: Nędzy uszczęśliwionej epilog (197..)

Skomponował: Małą Mszę Radosną d-moll, Sonatę e-moll na saksofon altowy i kwartet smyczkowy oraz Preludia na klarnet i fagot z orkiestrą smyczkową.      Jest laureatem Lauru Solidarności (z Wojciechem Młynarskim za program Róbmy swoje (1988), Grand Prix Festiwalu Opolskiego za piosenkę Bywają takie dni (1975) i całokształt twórczości (2012). Otrzymał też Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004) i Srebrny Medal Gloria Artis (2012).