Damrosz Ryszard

Ryszard Damrosz (1921 Milanówek – 2013 Warszawa) – dyrygent, kompozytor kierujący wieloma zespołami muzycznymi – m.in. Orkiestra Jazzowa „Błękitny Jazz” (1955-57). Studiował w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1947-49) i Conservatoire de Paris (1956-58). Wcześniej, w czasie wojny, był żołnierzem AK (ps. Niedźwiedź) i więźniem NKWD (1944-46).

W 1949 roku zaczął pracę w Redakcji Muzycznej Polskiego Radia, skąd musiał odejść ze względu na swą konspiracyjną przeszłość. W tym czasie, ale i później, jako kompozytor i aranżer, współpracował z orkiestrami m.in. Jana Cajmera (Johanna Zeimera), Edwarda Czernego, Henryka Debicha, Bogusława Klimczuka, Stefana Rachonia i Kazimierza Turewicza. W latach 1952-55 był kierownikiem muzycznym warszawskiego Teatru Syrena, a w 1955 roku stworzył i poprowadził swingowo-taneczną Państwową Orkiestrą Jazzową „Błękitny Jazz”. Debiutowała ona w Sali Kongresowej w Warszawie (4.02.1956), wystąpiła w sopockiej Operze Leśnej (23-24.06.1956), a następnie wyruszyła na trzymiesięczne tournée po Związku Radzieckim. W międzyczasie dokonali pierwszych nagrań (m.in. „Trumpet Rhapsody” Harry Jamesa).

Po powrocie do kraju, orkiestrę przejął Jan Walasek, a Damrosz został „zesłany” na stypendium do Francji. Po powrocie do kraju na ładnych kilka lat osiadł w Gdyni (mieszkał tam do 1981 roku), gdzie kierował Zespołem Estradowym Marynarki Wojennej „Flotylla” (zastąpił Bogusława Klimczuka). Z tej właśnie formacji wykrystalizowały się zespoły: Modern Jazz Sextet (wystąpili na II Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie) oraz Rhythm and Blues (pierwsza polska grupa grająca rock’n’rolla). W międzyczasie nagrywał i występował też m.in. z Carmen Moreno, Reną Rolską, Ireną Malkiewicz, René Glaneau, Włodzimierzem Kotarbą, Zbigniewem Kurtyczem, Jerzym Połomskim, Zbigniewem Rawiczem.

W latach 1966-70 był kierownikiem muzycznym i dyrygentem w Teatrze Muzycznym w Gdyni, a następnie, w Łodzi (1970-74). Na Wybrzeżu stworzył musical „Madagaskar” (1968) i muzycznie nadzorował przygotowanie musicalu „Wygnanie z raju” Krzysztofa Komedy (1969).

W 1981 roku wyemigrował do Niemiec Zachodnich, ale niedługo potem wrócił do kraju, gdzie w 2006 roku otrzymał srebrny medal „Gloria Artis”.