Damięcki Wiesław
Damięcki Wiesław (1941 Damięty k. Ostrołęki – 2012 Gdańsk) – kontrabasista i basista.
Absolwent Technikum Budowlanego i średniej Szkoły Muzycznej w Gdańsku. Karierę rozpoczął w pierwszym składzie Czerwono-Czarnych (1960), a następnie przez co najmniej dekadę był najbardziej rozchwytywanym basistą Trójmiasta. Grał praktycznie we wszystkich „reprezentacyjnych” zespołach jazzowych Wybrzeża – m.in. Big Bandzie Jana Tomaszewskiego, Swingtecie Edwarda Rykaczewskiego, Modern Combo Ryszarda Kruzy, zespole Benjamina Marhuli oraz z formacjami Al Musiał + 4, Zbigniew Gersen Jazz Group, Nord Coast Combo i Tralabomba Jazz Band. W 1964 roku z Kwartetem Ryszarda Kruzy (J. Sapiejewski, W. Damięcki, Stefan Kearney) zdobył I nagrodę (ex aequo z Jazz Band Ball) w I Ogólnopolskim Przeglądzie Studenckich Zespołów Jazzowych – Jazz nad Odrą . W rok później powtórzył ów sukces (ex aequo z Flamingo), grając w Trio Włodzimierza Nahornego (W. Damięcki, B. Jopyk), a w 1966 roku na tym samym festiwalu z kwartetem Soul Brothers Stanisława Cieślaka został laureatem II nagrody. Grał również w wyróżnianych zespołach – Kwintet Przemka Dyakowskiego (1967) i Nord Coast Combo Włodzimierza Nahornego i Piotra Nadolskiego (1968). Poza tym w 1967 roku z Trio Włodzimierza Nahornego zdobył II nagrodę zespołową i wyróżnienie indywidualne podczas VI Internationaler Wettbewerb für Modern Jazz w Wiedniu. Wziął też udział w Wielkiej Gali z okazji X-lecia Flamingo w Filharmonii Bałtyckiej (13.03.1968). Gdy Ryszard Kruza wyjechał na stałe do Budapesztu, a Włodzimierz Nahorny do Warszawy, zorganizował eksportowy zespół pn. Voodoo Quartet (W. Damięcki, J. Lisewski, Z. Zieliński, B. Jopyk), z którym ruszył w wieloletnią podróż za chlebem. W międzyczasie w tym samym składzie jako Jerzy Lisewski Quartet grał muzykę różną, a gdy już stan zdrowia nie pozwalał mu na wojaże założył małą firmę poligraficzną, grywając dorywczo na gitarze basowej w Detko Band.



O pozycji, jaką wypracował sobie w miejscowym środowisku świadczy fakt, że w latach 1964-65 piastował funkcję Mistrza Ceremonii w legendarnej Piwnicy u Kuzynów, a w ‘66 roku został wybrany prezesem Gdańskiego Klubu Jazzowego Alikwoty.

