Cejrowski Stanisław

Stanisław Cejrowski – pseudonim Andrzej Łaski (1939 Skórcz – 2009 Elbląg) – animator kultury i wybitny działacz jazzowy. Absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu (Fizyka).

W 1957 roku, w Toruniu, związał się z akademickim radiowęzłem, w którym rozbudowywał taśmotekę i prowadził audycje jazzowe. W 1962 roku, po dyplomie, uzyskał nakaz pracy w Elblągu (Zamech), gdzie w nadgodzinach prowadził radiowęzeł u programy jazzowe, a 16 grudnia tego samego roku, przy współpracy z miejscowymi plastykami, założył galerię i EL-Klub Jazzu Tradycyjnego. Wkrótce zaczął w nim wydawać ilustrowany biuletyn, a w 1964 roku zorganizował I Międzynarodowy Konkurs Kopert Płyt Jazzowych oraz wystawę okładek i plakatów muzycznych, którą prezentowano w kilku miastach Polski oraz w Pradze (Czechosłowacja) i Tallinie (Związek Radziecki).

W 1967 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie został dyrektorem Agencji Koncertowej, a następnie Sekretarzem Generalnym (1974-80) Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego, organizując setki koncertów nie tylko jazzowych oraz festiwale: Jazz Jamboree, Spotkania Wokalistów Jazzowych w Lublinie, Festiwal Pianistów Jazzowych w Kaliszu, Wiosenny Festiwal Nastolatków, a także, po wrogim przejęciu, gdański festiwal „Jazz Jantar”, przekształcając go w letni cykl objazdowy. Był pomysłodawcą wydawnictwa płytowego „Biały Kruk Czarnego Krążka” oraz klubów jazzowych Maxim (1975) i Akwarium (1977) w Warszawie. Miał swój wkład w tworzenie periodyku Jazz Forum (1965), organizację najbardziej udanego sezonu w sopockim Non Stopie (1967) oraz reaktywację festiwalu Old Jazz Meeting „Złota Tarka” (1994). Później, był dyrektorem Estrady Stołecznej (1981-85), członkiem Zarządzie STOART i managerem swego syna, Wojciecha.

Poza tym, zgromadził cenioną w Europie kolekcję plakatów jazzowych oraz był jednym z inicjatorów powstania Izby Pamięci Czesława Niemena w Starych Wasiliszkach (Białoruś).