Bojanowski Norbert

Norbert Bojanowski (1919 Żukowo – 1979 Tønsberg, Norwegia) – pianista, wibrafonista, akordeonista i band-lider. Na przełomie lat 40. i 50. był jednym z najlepszych, ale i jednym z niewielu, muzyków jazzowych na Wybrzeżu, którzy unikali grania tanecznych szlagierów.

Przez kilka lat był rezydentem Kawiarni „Lido” przy Bulwarze Szwedzkim w Gdyni, gdzie grał solo lub własnych kameralnych składach. W latach 50. współpracował z cenionym tu zespołem Sławka Czyńskiego (m.in. z Jerzym Tatarakiem). W 1957 roku, w Gdańskim Jazz Clubie (Rudy Kot), założył zespół jazzu nowoczesnego, który pod nazwą Modern Jazz Sextet wystąpił na II Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie. W pół roku później, za sprawą Franciszka Walickiego, zespół (już bez niego), zmienił orientację muzyczną i pn. Rhythm and Blues, został pierwszą polską formacją rock’n’rollową.

W tym czasie prowadził też, występującą m.in. w sopockim Grand Hotelu, orkiestrę taneczną, w której grali: Włodzimierz Szymański (ts, cl); Eugeniusz Leszczyk (g, viol); Edward Górski (tb); Ryszard Murzo (tp, db); Stanisław Gołąbek (dr) i Maria Preyss (voc).

W latach 60. wyjechał na Zachód, gdzie nadal był cenionym muzykiem i edukatorem. Mieszkając w Norwegii, w Sandefjord, uczył gry na fortepianie m.in. bardzo znanego dzisiaj organistę, kompozytora i producenta Atle Bakkena, mającego na swym koncie współpracę m.in. z: Terje Rypdalem, Stingiem, Stevie Wonderem, Dianą Ross, Snoop Doggiem i formacją Tower of Power.

Norbert Bojanowski, wraz z żona, zginął w wypadku samochodowym, 28 stycznia 1979 rok.