1963 – PAUL ANKA w Gdańsku

PAUL ANKA na trasie w Polsce – 21 listopada 1963 roku w gdańskiej Hali Stoczni dwukrotnie wystąpił, niezwykle popularny, kanadyjski piosenkarz, Paul Anka. Towarzyszył mu gdański Big-Band Jana Tomaszewskiego wzmocniony przez amerykański kwintet instrumentalny, a jego suportem były dwie anonimowe dzisiaj piosenkarki Rachel Ros z Francji i Margot Cantero z Kuby. Nad całością czuwał kanadyjski dyrygent Edward Eddie Kacan, a koncerty zapowiadał Lucjan Kydryński.

Gdańskie koncerty były jednym z przystanków na jego ośmiodniowej trasie po Polsce (15-22.11.1963), która liczyła 15 koncertów i wiodła przez Katowice, Wrocław, Łódź, Gdańsk i Warszawę. Ostatni koncert został przerwany na wieść o zabójstwie prezydenta USA, Johna F. Kennedy’ego w Dallas.

Paul Anka (1941) zdobył światową popularność dzięki przebojom: „Diana” (1957), „You Are My Distyny” (1958), „Lonely Boy”, „Puppy Love” i „Put Your Head On My Shoulder” (1959), ale z jazzem nie miał raczej nic wspólnego. Kontekst ów zmienia jednak fakt, że towarzyszył mu 12-osobowy, jazzujący Big-Band Jana Tomaszewskiego, którego składu nie udało się ustalić, który wspierało pięciu Amerykanów, których jazzowe koneksje rozwiewają wszelkie wątpliwości czemu Paul Anka znalazł się w historii Swingującego 3-miasta.

Na trąbce grał wtedy Leo Ball (1927-2008) współpracujący m.in. z zespołami Herbie Manna, Jerry Dodgiona, Pereza Prado, Xaviera Cugata i formacją „Big Swing Jazz Band” Dicka Meldoniana i Sonny Igoe’go. Za fortepianem zasiadał, Bill Potts (1928-2005), odpowiadający za jazzowe aranżacje opery „Porgie & Bess”, ale też majacy za sobą współpracę z takimi muzykami jak: Bob Brookmeyer, Al Cohn, Bill Evans, Art Farmer, Ella Fitzgerald, Stan Getz, Dizzy Gillespie, Woody Herman, Quincy Jones, Stan Kenton, Charlie Parker, Buddy Rich, Zoot Sims, Clark Terry, Phil Woods i Lester Young. Kontrabasistą w tym towarzystwie był William Bill Takas (1932), który grał m.in. z: Randy Breckerem, Bobem Doroughem, Art Farmerem, Benny’m Goodmanem, Gerry Mulliganem i Phil Woodsem, a perkusistą Ronald Ronnie Zito (1939) mający na koncie współpracę Woody Hermanem, Peggy Lee, Frankiem Rosolino, a także Robertą Flack, Earthą Kitt, Cher, Bobby’ego Darinem i Barry Manilowem. Natomiast na instrumentach perkusyjnych, grał Francisco Chino Pozo (1915-1980), pracując z: Dizzy’m Gillespiem, Illinoisem Jacquetem, Stanem Kentonem, Peggy Lee, Herbie Mannem, Charlie Parkerem, Tito Puente i Gáborem Szabó.

Gdańskie koncerty, Jan Tomaszewski skomentował krótko: – „Niestety, była to najgorsza publiczność z tych wszystkich miast”.