FLAMINGO
FLAMINGO było na przełomie lat 50. i 60. najlepszym polskim zespołem jazzu tradycyjnego. Debiutowali 8 marca 1958 roku na galowym koncercie z okazji Dnia Kobiet i z miejsca odnieśli sukces, o czym świadczą zaproszenia na Juwenalia i II Ogólnopolski Przeglądzie Zespołów Studenckich w Krakowie, gdzie gościnnie zagrał z nimi trębacz Al Musiał.
Przez 12 lat siedzibą zespołu był klub Kwadratowa (Politechnika Gdańska). Pierwszy jego skład tworzyli: Lucjan Woźniak (p), Eugeniusz Pudelewicz (cl), Jerzy Lurski (tb), Henryk Pietrewicz (db), Dariusz Molik (dr) i Jerzy Derfel (co), który był również ich kierownikiem muzycznym. W listopadzie 1959 roku, J. Derfel przesiadł się do fortepianu, L. Woźniak zaczął grać na banjo, a nowym perkusistą został Jan Janusz Nalaskowski. Po jakimś czasie do zespołu dołączył też Piotr Nadolski (tp), którego zastąpił Ryszard Podgórski, a nowym ich puzonistą został Jan Tomaszewski. Ważną dla zespołu postacią był w owym czasie, grający na różnych instrumentach, Edward Rykaczewski.
W 1961 roku zespół brał udział w II Festiwalu Kultury Studentów w Gdańsku (m.in. akompaniując trupie teatralne Uwaga 61). Zagrał też na festiwalu Jazz Jamboree oraz w Filharmonii Narodowej (Warszawa) i Bałtyckiej (Gdańsk). W latach 1961-67, jako jedna z kilku grup towarzyszących solistom, występowali w Grand Hotelu w ramach programu „Podwieczorek na fali 230” (Radio Gdańsk), który miał ok. 55 premier – później „Magazyn Estradowy na fali 230”. Mniej więcej na początku tego cyklu zmienił się skład zespołu, w którym rolę kapelmajstra przejął Lucjan Woźniak, a miejsce J. Tomaszewskiego, zajął Andrzej Dorawa. Do zespołu dołączył także wokalista, Stefan Nowakowski.
W 1965 roku, z triem Włodzimierza Nahornego, w dwóch różnych kategoriach zdobyli główne nagrody na festiwalu „Jazz nad Odrą” i zwyciężyli w I Ogólnopolskim Konkursie „Złota Tarka”. Grali wtedy w składzie: L. Woźniak, R. Podgórski, J. Nalaskowski oraz Lucjan Czaplicki (cl), Zbigniew Porzyński (tb) i Marek Strobel (db).
Poza tym przez skład Flamingo przewinęło się wielu znakomitych muzyków – m.in. Stanisław Cieślak, Edmund Malina, Stanisław Suchecki (tb), Maciej Kosowski (tp), Włodzimierz Nahorny, Kazimierz Guzowski, Przemek Dyakowski, Leopold Jóźwiak (sax), Jerzy Detko (cl), Benjamin Marhula (viol), Wiesław Damięcki, Janusz Komosiński, Helmut Nadolski, Stanisław Zubel (db), Stefan Kearney, Bogdan Jopyk (dr).
W owym czasie, akompaniowali też różnym piosenkarzom – m.in. Barbara Michałowska, Zdzisława Sośnicka, Teresa Tutinas, Marek Tarnowski, Mirosław Bobrowski, Wojciech Młynarski i Laszek Kowalski.
W 1962 roku po raz pierwszy grali za granicą. Najpierw w Jugosławii (Zagrzeb), potem w ’63 w Norwegii (Trodheim), w ’65 we Francji (Marsylia, Paryż ), a później w Czechosłowacji, NRD i Niemczech Zachodnich.
W 1970 roku Woźniak wyjechał „za chlebem” do Finlandii, a zespół zawiesił działalność, by kilkakrotnie powrócić na scenę z okazji kolejnych jubileuszy (1976, 1996, 2000 i 2001).
Pojedyncze nagrania Flamingo ukazały się na trzech płytach: „Jazz Jamboree ‘61” (Muza L 0370), „Jazz aus Polen” (Deutscher Schallplattenclub D 030) i „Zwycięzcy Festiwalu Jazz nad Odrą ‘66” (Muza XL 0363), natomiast prawdopodobnie pełen zbiór ich nagrań wydany został 2012 w ramach serii „Swingujące 3-miasto”. Co ciekawe „Roczniku Sopockim 2019” pojawiła się informacja, że w 1968 roku w ramach serii „Polish Jazz”, został nagrany ich long-play, który miał nosić „nr 30”. Sęk w tym, że nikt nic dzisiaj nie wie na ten temat. Wiadomo natomiast, że pod tym właśnie numerem, w 1972 roku wydana została płyta „Hold the Line” zespołu Old Timers.
