COLLECTIVE IMPROVISATION GROUP (C.I.G)

COLLECTIVE IMPROVISATION GROUP (C.I.G) – autorski projekt perkusisty Tomasza Sowińskiego, który w 2005 roku zaprosił do współpracy trójmiejskich muzyków o bardzo różnych preferencjach muzycznych. Mniej więcej w rok później nagrali pierwszą płytę „Illustration”, którą wydano w 2007 roku. W przedsięwzięciu tym, obok pomysłodawcy, udział wzięli:  Marcin Gawdzis (tp); Dariusz Herbasz i Irek Wojtczak (sax), Jacek Namysłowski (tb); Sławek Jaskułke i Piotr Mania (p), Dominik Bukowski (marimba) oraz Adam Żuchowski (db, fl).  W 2010 roku ukazała się ich druga płyta „Sunergy”, nagrana w składzie: Sowiński, Herbasz, Mania, Żuchowski oraz Jerzy Małek (tp), Piotr Pawlak (g) i Łukasz Ruszkowski (perc). 15 października 2010 roku, w tej to obsadzie powiększonym o Tomasza Grzegorskiego (bcl, ss), w warszawskiej Fabryce Trzciny nagrali trzecią płytę, która niestety do dzisiaj nie doczekała się wydania.

Ich improwizowana muzyka zawiera brzmienia nawiązujące do amerykańskich źródeł rodem z AACM, ale mnóstwo w niej wątków latynoskich, afrykańskich i ludowych. Sporo w niej również subtelnych wpływów free jazzu, ale mimo tej różnorodności bazą jest swing oraz kolektywne granie. Oto fragmenty dwóch recenzji jakie ukazały się po wydaniu płyty „Synergy”.

„Trójmiejski septet (…) wypracował złoty środek, w którym jazzowa improwizacja nie kończy się chaosem, a wdzięczne melodie zachowują rasowe brzmienie. Tematy przypomniały mi klimatyczne, bluenote’owe klasyki Wayna Shortera, ale warstwa rytmiczna otwiera się na wpływy afro, a elektroniczne efekty (…) wnoszą dyskretnie nowoczesny szlif. Jasna energia, ciepła przestrzeń, czujna motoryka, celne sola (…)”[1]

„Płytę wypełniają nagrania swingujące, eleganckie, dość powściągliwe, ale intensywne, zagrane z polotem i pełne niespodzianek (…) Najczęściej grają wszyscy razem, nie stoją z założonymi rękoma, czekając, aż kolega skończy solowe popisy. Nawet gdy inni przejmują inicjatywę, wrzucają co chwilę swoje parę groszy. A jednak nie prowadzi to do chaosu, nie obciąża uszu słuchacza nadmiarem informacji. Ta muzyka jest jak gruby, aksamitny warkocz spleciony z siedmiu dźwiękowych strumieni podobnej szerokości (…)[2]

dyskografia: Illustration (2007); Sunergy (2010)

[1] Rafał Księżyk (Machina – 5/2010).

[2] Jędrzej Słodkowski (Co jest grane – 2010)