YASS ENSEMBLE

YASS ENSEMBLE – TYMAŃSKI YASS ENSEMBLE – POLISH YASS ENSEMBLE – zespół powstał w grudniu 2003 roku, gdy do założonego w tym samym roku kwartetu Tymon Tymański Band – Tymon Tymański (g), Irek Wojtczak (sax), Wojciech Mazolewski (bg) i Kuba Staruszkiewicz (dr) – Antoni Ziut Gralak (tp), który miał już za sobą m.in. współpracę z formacjami: Tie Break, Young Power, Free Cooperation oraz saksofonista Marcin Ślusarczyk. W 2004 roku nagrali płytę pt. Jitte z udziałem Arkadiusza Skolika na bębnach, po czym zespół hibernował. Oprawę graficzną tego wydawnictwa zaprojektował Macio Moretti (Mitch & Mitch).

W czerwcu 2008 roku Tymon Tymański podjął próbę reaktywowania, nieistniejącej formacji w składzie możliwie bliskim oryginałowi – nieżyjącego Jacka Oltera zastąpił Kuba Staruszkiewicz. Mimo obiecujących początków z projektu wycofali się Mikołaj Trzaska i Maciej Sikała, a przygotowany na tę okazję repertuar, przy współpracy Dariusza Makaruka, nagrał Tymański Yass Ensemble, w którym pojawił się saksofonista i flecista Aleksander Korecki (Tie Break, Young Power, Free Cooperation, Pick Up Formation). W następnym roku zespół w tym składzie intensywnie koncertował i to kryjąc się czasem pod innymi szyldami. I tak w 8 lipca 2009 roku jako Polish Brass Ensemble zagrali z amerykańskim trębaczem Dave Douglasem na festiwalu Warsaw Summer Jazz Days, a miesiąc później  (9.08.2009) z Leszkiem Możdżerem jako Miłość na Off Festivalu w Mysłowicach.

O ich artystycznej działalności różni recenzenci pisali: „Grupa kontynuuje tradycję trójmiejskiej sceny yassowej, wykonując muzykę, będącą naturalnym amalgamatem jazzu, rocka alternatywnego oraz muzyki etnicznej (…)”. „Można tam znaleźć to, co jest w jazzie najważniejsze. Jest improwizacja, wzajemne słuchanie, wrażliwość i otwarcie na dźwięki pozostałych instrumentów. Jest też wzajemny dialog, budujący jakąś większą całość i ku czemuś zmierzający (…) Nawiązują tym samym do najlepszych tradycji w jazzie (…), do coltrane’owskiego sposobu traktowania improwizacji. Dużo tu jednocześnie odniesień do elektrycznych dokonań Milesa Davisa, (… który) zaprosił do współpracy Angelo Badalamentiego (…). „Atutem zespołu jest energia, a momentami wręcz agresja, wyraźnie przekładająca się na autentyczność i siłę przekazu tej muzyki (…)”. „Grali mocno, nieustraszenie, jakby nic nie mogło ich zatrzymać. Przypominali grupę przyjaciół z podwórka, którzy – choć dawno zmienili muzyczne hobby w poważną pasję – wciąż czują chłopięcą chęć podbijania świata i rywalizacji. Takiej drużyny na żadnym boisku nie pokonałby nikt – niosła ich wyobraźnia, nie krępowali siebie wzajemnie, każdy dostał dość miejsca, by pokazać, co potrafi (…). W występie tej męskiej drużyny błysnęła i inna bezcenna iskra – dowcip„. 

dyskografia: Jitte (2004 i 2007); Free Tibet (2008)